Małżonkowie wstępując w związek małżeński tworzą wspólnotę majątkową. Jedynie jeśli podpiszą intercyzę przed tym faktem, to wtedy ich majątek nie jest wspólny, ale każde z nich otrzymuje to, co zarabia. Nie wyklucza to wspólnego łożenia na utrzymanie domu i rodziny, którą założyli. Ponadto małżonkowie mogą się wspierać finansowo, jeśli zajdzie taka potrzeba. Co jednak w sytuacji, kiedy intercyza nie została podpisana, a sytuacja w małżeństwie wymaga, by każdy z małżonków był odpowiedzialny za własne finanse?

Kiedy można ustanowić rozdzielność majątkową?

W każdym momencie trwania małżeństwa można ustanowić rozdzielność majątkową. Zdarza się to nie tylko w sytuacjach patologicznych, ale także zabezpiecza interesy tej strony, która zarabia środki na utrzymanie domu, jeśli współmałżonek nie poczuwa się do zarabiania, nie pomaga przy obowiązkach domowych lub trwoni pieniądze małżonka, wchodzące w skład majątku wspólnego.

Rozdzielność majątkowa zawarta u notariusza

Rozdzielność majątkową można ustanowić stosunkowo łatwo w formie umowy stron, zawieranej u notariusza lub w formie pozwu do sądu. Umowa zawierana u notariusza wymaga zgody obu stron i jest stosowana zwykle wtedy, gdy jedna ze stron chce zabezpieczyć majątek drugiej, na przykład w związku z prowadzoną przez siebie działalnością. Notariusz spisuje odpowiedni akt notarialny i od daty jego spisania następuje rozdzielność majątkowa. Brak zgody jednego ze współmałżonków wymaga złożenia pozwu do sądu rejonowego, w miejscu zamieszkania pozwanego. Po ustanowieniu rozdzielności majątkowej wszystkie przedmioty nabyte w trakcie wspólnoty majątkowej będą należeć po połowie do małżonków, a środki i przedmioty nabyte po ustanowieniu rozdzielności będą powiększać majątek indywidualny.